خداوندا!
بر من ببخشای و در دیوان عمل، لغزش های مرا نادیده انگار. تو بهتر از من میدانی كه چه كرده ام و چه گفته ام و آنچه را كه گذشت زمان از خاطرم بسترده و در پرده فراموشی پنهانش داشته است, بحساب من مگذار.
خداوندا!
همی خواهم كه اگر تسلیم هوای نفس شوم و بار دیگر توبه خویش بشكنم, تو همچنان بار دیگر قلم بخشایش بر
ناشایستگی های من فروكشی و بار دیگر پوزش مرا بپذیری.
خداوندا!
چشم ما گاهی به ناروا گشوده شود و به ناروا بهم آید.
خداوندا!
زبان ما گاهی از منطقه حق و وجدان بدان سوی رود و حقایق را باژگون ادا نماید.
خداوندا!
در قلب ما تمایلات پنهانیست كه اگر روزی وجود خارجی یابد و مفهوم بی رنگ آن، رنگ مصداق گیرد، جنایتی خواهد بود.
خداوندا!
كلمات یاوه بسیار باشد كه آن را نشناسیم و یا از ادای آن پرهیز نتوانیم كرد.
خداوندا!
اكنون از چشمك های ناروای چشم و انحراف ناستوده زبان و امیال ناهنجار قلب و سخنان یاوه به آستان تو پناه می آورم و از تكرار آنچه ناپسند باشد پوزش می خواهم.
نهج البلاغه- ترجمه جواد فاضل

منبع:http://www.irsalam.net

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: